بررسی حس وضعیت گردن در افراد مبتلا به جلوآمدگی سر و مقایسه آن با افراد سالم

هدف: یکی از گسترده ترین حالت های معیوب ستون فقرات گردنی جلوآمدگی سر (fhp) است. با توجه به تغییرات بیومکانیکی عضلات و لیگامان های ناحیه گردن که منبع غنی مکانورسپتورهاست، در جلوآمدگی سر این امکان وجود دارد که در افراد مبتلا به جلوآمدگی سر حس وضعیت دچار اختلال شود. بررسی بازسازی زوای ا در ناحیه گردن می تواند به عنوان شاخصی برای ارزیابی حس وضعیت این ناحیه به کار رود . هدف از این مطالعه بررسی حس وضعیت گردن در افراد مبتلا به جلوآمدگی سر در صفحه ساجیتال و مقایسه آن با افراد سالم بود. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع مورد-شاهدی بود و افراد از طریق نمونه گیری ساده از بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ایران انتخاب شدند. 18 فرد مبتلا به جلوآمدگی سر (میانگین سن 18/23 سال) و 22 فرد سالم (میانگین 72/22 سال) در این مطالعه شرکت داشتند. برای مشخص شدن میزان جلوآمدگی سر عکس برداری از نمای ساجیتال در حالت ایستاده انجام و زاویه کرانیوورتبرال محاسبه گردید و زوایای کمتر از 49 درجه به عنوان جلوآمدگی سر در نظر گرفته شد. خطای بازسازی زوایه هدف (%50 دامنه حرکتی) و زاویه بی طرف در صفحه ساجیتال با استفاده از دستگاه تحلیل حرکت و با چشم بسته در حالت نشسته اندازه گیری شد. خطای مطلق و ثابت در بازسازی محاسبه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: خطای مطلق در بازسازی ها تفاوت معناداری را نشان نداد (p>0/05)، اما خطای ثابت در بازسازی وضعیت بی طرف در بازگشت از خم شدن سر به سمت جلو در بین دو گروه تفاوت معناداری داشت (p<0/05). همچنین ارتباط معناداری بین شاخص توده بدنی و زاویه کرانیوورتبرال دیده شد. بدین صورت که هرچه شاخص توده بدنی بیشتر باشد زاویه کرانیوورتبرال کوچکتر است (p<0/05). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که افراد دچار جلوآمدگی سر، در بازسازی برخی حرکات ناحیه گردن خطای بیشتری نسبت به افراد سالم دارند.